این روزها به لطف اینترنت و ساتلایت و امکان مقایسه زندگی در دنیای متمدن غیراسلامی و مبارزه کمونیست ها، همه انسانهای روشن و منصف به اینکه زن در اسلام بی حق و حقوق است و جایگاهش از ابزار جنسی، وسیله تولید بچه و خدمتکاری مرد و خانواده بالاتر نمی رود آگاه و به اشکال مختلف معترض اند. البته وقتی بحث بر سر حق زن و اسلام و حکومتش می شود، دولت روحانی و خیل ملی اسلامیون (نر و ماده) را باید از توده وسیع مردم شریف کنار بگذاریم!

منشور حقوق شهروندی روحانی بخوبی افکار و ایدآل این طیف ضد زن را فرموله می کند. آیا حامیان روحانی و حکومت اسلامی جایگاه زن را در حکومت تبعیض جنسی نمی دانستند؟ آیا امید داشتند که وضع زن در جامعه تغییر کند؟ آیا نمی دانستند هورا کشیدن برای روحانی همان لبیک به امام است؟ … همه می دانستند و آگاهانه برای حفظ حکومتشان قدم برداشتند. اما این فقط یک انتخاب سیاسی نیست، همین آقایان ملی اسلامی به فکر "حق و حقوق" در زندگی شخصی خودشان هم هستند! مسلما از اینکه زن از حقوق مدرن و برابر برخوردار باشد وحشت زده اند چراکه مستخدم و وسیله ارضای جنسی خود را از دست خواهند داد. در همین سطح، زنان ملی اسلامی هم لابد حب اسلام را قورت داده اند و وجود خود را در همین آموزشهای اسلام درک می کنند که در منشور روحانی با دقت و بی تعارف فرموله شده است.

در این منشور زن همانی است که اسلام و قرآن تعریف می کند. اینجا از تکرار شنیع تعریف زن در اسلام پرهیز می کنم ولی از سیاست و عمل جمهوری اسلامی و دولتش برای هر انسان منصفی عیان است که زن را چیزی جز وسیله ای که تاریخ مصرف دارد و باید از آن فقط برای بازدهی بهتر حمایت کرد بسنده می کنم؛ بخوانید و خودتان قضاوت کنید.

منشور آقای روحانی بند ۹۹-۳
دوﻟﺖ ﻣﻮﻇﻒ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق زﻧﺎن در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎت ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮازﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ و در ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺷﮑﺎل، از ﺟﻤﻠﻪ در ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از زﻣﯿﻨﻪﻫﺎى ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﺮاى رﺷﺪ ﺷﺨﺼﯿﺖ و اﺣﯿﺎى ﺣﻘﻮق ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮى، در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺎدران، و ﺑﻮﯾﮋه در دوران ﺑﺎردارى و ﺣﻀﺎﻧﺖ ﻓﺮزﻧﺪان، در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﯽﺳﺮﭘﺮﺳﺖ، در ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ در دادﮔﺎه ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﻔﻆ ﮐﯿﺎن و ﺑﻘﺎى ﺧﺎﻧﻮاده، در ﺑﯿﻤﻪ ﺧﺎص ﺑﯿﻮهﮔﺎن و زﻧﺎن ﺳﺎﻟﺨﻮرده و ﺑﯽﺳﺮﭘﺮﺳﺖ و ﻧﯿﺰ در اﻋﻄﺎي ﻗﯿﻤﻮﻣﯿﺖ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﻪ ﻣﺎدران ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ در ﺟﻬﺖ ﻏﺒﻄﻪ آﻧﻬﺎ در ﺻﻮرت ﻧﺒﻮدن وﻟﯽ ﺷﺮﻋﯽ، را رﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

درج در نشريه زن و آزاد شماره ٢۴